Κάποιος ανώνυμος είπε κάποτε: Αν δεις άνθρωπο που έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, να είσαι βέβαιος πως αυτή είναι η μόνη μεγάλη ιδέα που πέρασε ποτέ από το μυαλό του.
Το παρακάτω κείμενο βρέθηκε στο ίντερνετ, σε διάφορες πηγές και μου θύμισε άτομα τα οποία έχω την τιμή να συνυπάρχω, στον κόσμο τούτο εννοώ. Δεν συνηθίζω να σχολιάζω καταστάσεις και ανθρώπους, αλλά ομολογώ ότι κάποια δείγματα του είδους Homo Sapiens, είναι εξαιρετικά προς μελέτη.
Από που μας ήρθε ο Νάρκισσος;
Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία, ο Νάρκισσος ερωτεύτηκε τον εαυτό του όταν ανακάλυψε την εικόνα του στο καθρέφτισμα των νερών μίας πηγής. Η γοητεία που άσκησε πάνω του η αντανάκλαση του ειδώλου του, του δημιούργησε το ανικανοποίητο πάθος του για τον ίδιο του τον εαυτό που τον οδήγησε στο θάνατο.
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε στοιχεία ναρκισσισμού από τη στιγμή που γεννιόμαστε. Αυτό σημαίνει ότι επικεντρωνόμαστε στον εαυτό μας – στις επιθυμίες και τις ανάγκες μας. Ωστόσο η αυτοεκτίμηση και η δημόσια εικόνα μας, είναι η γέφυρα του ναρκισσισμού με την κοινωνία. Η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας και τα μηνύματα που δίνουμε στους άλλους για μας είναι συνυφασμένα με τα βιώματα και τα μηνύματα που πήραμε από την οικογένειά μας στην παιδική ηλικία. Όταν βέβαια αυτό συναντάται στην υπερβολή του, τότε αναφερόμαστε σε διαταραγμένη προσωπικότητα.
Χαρακτηριστικά των ανθρώπων με ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας.
* Η έντονη αίσθηση σπουδαιότητας και μεγαλείου που έχουν για τον εαυτό τους.
* Η έντονη ανάγκη τους για θαυμασμό.
* Η αδυναμία τους να αναγνωρίσουν και να νιώσουν τις επιθυμίες, τις ανάγκες και τα αισθήματα των άλλων.
* Φαντασιώνονται ιδιαίτερη επιτυχία, δύναμη, εξυπνάδα, ομορφιά ή ιδανική αγάπη.
* Πιστεύουν ότι είναι μοναδικά και ξεχωρίζουν και θα πρέπει και οι συναναστροφές τους να είναι ισάξιες.
* Πιστεύουν ότι οι άλλοι θα πρέπει να ακολουθούν ή να συμμορφώνονται στις δικές τους προσδοκίες.
* Εκμεταλλεύονται τους άλλους προκειμένου να πετύχουν τους σκοπούς τους.
* Συχνά φθονούν τους άλλους ή πιστεύουν ότι οι άλλοι τους φθονούν.
* Εμφανίζουν αλαζονική, υπεροπτική συμπεριφορά ή στάση.
H σχέση του με τους άλλους.
Στη σχέση του με τους άλλους, ο νάρκισσος αναζητά άτομα που προάγουν την εικόνα που νομίζει πως έχει και στη συνέχεια φαίνεται να ικανοποιεί την κάθε τους επιθυμία. Στην πραγματικότητα όμως, απαιτεί να θαυμάζεται με βάση αυτό που νομίζει πως είναι και όχι με βάση την πραγματική του εικόνα αφού και ο ίδιος αδυνατεί να τη βιώσει. Το επίπεδο του «σχετίζεται» ενός ατόμου με ναρκισσιστική δράση, χαρακτηρίζεται από την απάθειά του απέναντι σε αντιδράσεις φόβου, ανυπομονησίας ή θυμού.
Οι διαπροσωπικές τους σχέσεις κατά κανόνα είναι προβληματικές, εξαιτίας της ανάγκης τους για θαυμασμό, της αίσθησης ότι έχουν ιδιαίτερα δικαιώματα και της αδυναμίας τους να νιώσουν τις ανάγκες των άλλων.
Θετικές επιδράσεις στη ναρκισσιστική παρουσία μπορεί να έχει και η ανείπωτη αίσθηση από κάποιον άλλον, ότι υπάρχουν σαφή συναισθηματικά όρια τα οποία δεν μπορεί να υπερβεί.
Σε αντίθετη περίπτωση, η συναναστροφή με ένα νάρκισσο μπορεί να οδηγήσει σε συναισθηματικό αποσυντονισμό. Η οριοθέτηση ωστόσο, κρίνεται αναγκαία αφού βοηθά το συναναστρεφόμενο να μη θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο για τις συμπεριφορές του νάρκισσου, του οποίου η δράση είναι ακαθόριστη. Οι νάρκισσοι εναντιώνονται σε οποιοδήποτε πλαίσιο αμφισβητεί το μεγαλειώδες της προσωπικότητάς τους, καθώς και σε ότι φαίνεται αυστηρά οριοθετημένο, αφού την ίδια στιγμή απαιτείται να έρθουν σε επαφή με τις ευθύνες τους, που είναι άλλωστε και ένα σοβαρό κομμάτι, που πυροδοτεί την παθολογία τους.
Να το πάμε και σε Εθνικό επίπεδο.
Ας μην ξεχνάμε και τον εθνικό ναρκισσισμό που ενεργεί είτε ως ενισχυτικό στην χαμηλή αυτοεκτίμηση κάποιων κενών ανθρώπων είτε ως άναμμα σπίρτου σε αποθήκη πυρομαχικών για μεγαλομανείς… Το λάθος κάποιων είναι ότι μπερδεύουν την ενισχυμένη αυτοπεποίθηση με το ναρκισσισμό.
Η περιστασιακά ενισχυμένη αυτοπεποίθηση προς επίτευξη κάποιου στόχου (αθλητισμός, εξετάσεις, συνέντευξη για εργασία, πρωτόγνωρες καταστάσεις ειδικά για παιδιά και εφήβους) αποτελεί θετική ένεση ναρκισσισμού, η διάρκεια δράσης της οποίας πρέπει να λήγει είτε με την επίτευξη του στόχου είτε με την προσπάθεια επίτευξης του στόχου. Είναι όπως το άγχος που διαχωρίζεται σε δημιουργικό και σε καταστροφικό.
Μια μικρή δόση ναρκισσισμού στον χαρακτήρα κάποιου, νομίζω ότι επενεργεί ωφέλιμα. Είναι όπως τα λιπαρά. Είναι απαραίτητα, τα πολυακόρεστα όμως, τα Ω-3, αλλά όχι σε μεγάλη ποσότητα γιατί τότε γίνονται επικίνδυνα.
Αν βρήκατε τον εαυτό σας σε κάποιο από τα παραπάνω, θα ήθελα να τα πούμε στα σχόλια από κάτω.
andreasc88 